Wirus ludzkiego brodawczaka

Wiele infekcji nie powoduje objawów u zdrowych ludzi. Układ odporności tłumi aktywność wirusa, w wyniku czego osoba staje się nośnikiem infekcji. Jednocześnie przenoszenie patogenu Inne osoby występują nawet przy całkowitym samopoczuciu klinicznym, ponieważ cząstki wirusowe są zawarte w płynach biologicznych pacjenta. Ukryty przebieg infekcji może być główną przyczyną znacznego rozprzestrzeniania się choroby: pacjenci nie poddają się badaniom w odpowiednim czasie i nadal nieświadomie zarażają inne osoby.

Wirus ludzkiego brodawczaka (HPV) można nazwać doskonałym przykładem ukrytego środka zakaźnego. Większość ludzi zaraża się co najmniej jednym rodzajem HPV przez całe życie, ale objawy kliniczne choroby nie występują we wszystkich przypadkach. Lekarze przypisują zwiększone ryzyko tworzenia się złośliwego guza do odległego powikłań zakażenia. Ponadto pacjenci cierpiący na niedobór odporności często mają tak negatywną konsekwencję choroby. Leki tematyczne pomagają stłumić objawy zakażenia HPV. Zaleca się również terminowe szczepienie.

Więcej o chorobie

Wirus ludzkiego brodawczaka jest patogenem zakażenia, który wpływa na skórę i błony śluzowe narządów. Głównym przejawem choroby jest wzrost nowotworów w obszarze osoby, narządów płciowych jamy doustnej i gardła. W niektórych przypadkach spiczaste brodawczaki powstają w miejscach niespecyficznych, takich jak skóra dolnych i górnych kończyn. Lokalizacja brodawek zależy od rodzaju HPV. U większości ludzi infekcja prowadzi do ukrytego przewozu infekcji, jednak wraz ze spadkiem odporności wirus zaczyna wykazywać swoją wirulencję. W niektórych przypadkach komórki immunokompetentne niezależnie niszczą patogen w ciągu 3-6 miesięcy po jego inwazji na ciało.

Zakażenie HPV jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Taki wskaźnik można wytłumaczyć wysoką zjadliwością wirusa i bezobjawowym przepływem patologii u większości ludzi. Zastosowanie prezerwatyw nie zawsze unika infekcji, więc pacjent może nadal rozprzestrzeniać wirusa nawet przy chronionych kontaktach seksualnych. Jednocześnie eksperci opracowali skuteczne szczepionki, które zapobiegają rozwojowi onkogennej formy HPV. Szczepienia pokazano dziewczętom w okresie dojrzewania, ponieważ ochrona przed wirusem musi zostać zaszczepiona przed pierwszym kontaktem seksualnym.

Cechy wirusa

Wirus wirusa brodawczaka ludzkiego jest patogenem zawierającym DNA. W przeciwieństwie do bakterii i innych mikroorganizmów, wirusy mogą wykazywać swoją aktywność dopiero po wprowadzeniu do klatki i osadzeniu własnych informacji genetycznych w rdzeniu. Następnie dotknięta komórka zaczyna syntetyzować białka niezbędne do montażu cząstek wirusowych. Prawie wszyscy przedstawiciele rodziny brodawczaka atakują tylko jeden rodzaj organizmu, a infekcja HPV może wystąpić tylko u ludzi.

Naukowcy znają ponad 600 szczepów (typów) wirusa brodawczaka ludzkiego, które wyróżniają się informacjami genetycznymi. 40 rodzajów HPV jest spowodowane różnymi formami uszkodzeń błon śluzowych i skóry. Jednocześnie klasyfikacja stopnia onkogenności szczepów ma ważne znaczenie kliniczne. Tak więc rak szyjki macicy u kobiet najczęściej występuje wraz z inwazją HPV 16 i 18. Te czynniki zakaźne nie zawsze objawiają się zmianami skóry.

HPV uderza w podstawowej warstwie nabłonka. Patogen może istnieć w postaci epizodu, który nie jest związany z DNA komórkowym, lub zintegrowaną formą związaną z genomem komórkowym. Jest to zintegrowany wirus wytwarza niezbędne białka i powoduje kliniczne objawy choroby. Życie HPV w ciele nie jest bezpośrednią przyczyną złośliwej degeneracji tkanki, jednak powóz wirusa zwiększa niebezpieczeństwo czynników ryzyka raka.

Metody infekcji

Wirus występuje w podstawowych komórkach nabłonkowych, więc każda mikrotrauma błony skóry i śluzowych zwiększają ryzyko infekcji. W większości przypadków HPV jest przenoszony przez kontakt seksualny pochwy, odbytu lub doustny. Prezerwaty można zabezpieczyć tylko częścią powierzchni skóry, jednak cząsteczki wirusowe mogą nadal przenikać do ciała przez inne osłony. Obecność brodawek narządów płciowych predysponuje do przenoszenia patogenu, ale zewnętrznie nienaruszona skóra nośnika choroby jest również źródłem HPV.

Inne ścieżki transmisji

1. Zakażenie dziecka podczas porodu. Dzieci najczęściej występują porażki dróg oddechowych
2. Niezależne przeniesienie wirusa z jednej części ciała do drugiej
3. Ogólne użycie przedmiotów higieny osobistej, w tym maszynki do golenia, szczoteczki do zębów i ręczniki
4. Transfuzja krwi. Ostatnie badania potwierdziły możliwość zakażenia transfuzją.
5. Interwencje chirurgiczne w warunkach niesterycznych

Pomimo różnych przyczyn inwazji wirusowej tylko seksualna ścieżka zakażenia HPV jest kliniczna. Inne źródła infekcji charakteryzują się niskim ryzykiem patogenu.

Czynniki ryzyka

Oprócz bezpośrednich sposobów transmisji HPV konieczne jest również uwzględnienie roli czynników ryzyka. Mówimy o cechach ludzkiego stylu życia i niektórych stanach fizycznych.

Kluczowe czynniki ryzyka infekcji

1. Duża liczba partnerów seksualnych. Nawet przy bezpiecznym seksie prędzej czy później aktywne życie seksualne prowadzi do infekcji.
2. Wiek. Brodawki narządów płciowych w większości przypadków są wykrywane u młodzieży i młodych pacjentów, podczas gdy kłykcie jamy ustnej i układu oddechowego są charakterystyczne dla dzieci.
3. Osłabiony układ odpornościowy. Pacjenci cierpiący na zakażenie HIV lub nabytym niedoborem odporności są wysoce ryzykiem inwazji wirusowej. Ponadto HPV częściej objawia się objawowo po przeszczepie narządów.
4. Uszkodzenie skóry i błon śluzowych. Microtraumas ułatwia penetrację wirusa do podstawowej warstwy nabłonka.
5. Palenie i alkoholizm. Złe nawyki osłabiają aktywność odporności.
6. Infekcje życiowe.

Ponadto kobiety w ciąży są uwzględnione w ryzyku infekcji. Należy pamiętać, że eliminacja czynników predyspozycyjnych do choroby jest skuteczną taktyką zapobiegawczą.

Prąd kliniczny

Okres inkubacji poprzedzający objawowe objawy choroby mogą trwać kilka miesięcy lub nie. U pacjentów z immunokompetentnym organizm może w tym czasie zniszczyć infekcję, ale spontaniczna eliminacja patogenu nie zawsze występuje. Osoba może być jednocześnie zarażona kilkoma szczepami wirusa. Oznaki zakażenia HPV występują po narażeniu na czynniki niepożądane osłabiające ochronę immunologiczną tkanek. Z powodu nawracającego kursu kłykcie okresowo znikają i tworzy ponownie. Powikłania onkologiczne infekcji mogą się rozwijać przez kilka dziesięcioleci.

Możliwe konsekwencje choroby:

1. Rak szyjki macicy - złośliwy nowotwór tkanki nabłonkowej. Ten rodzaj onkologii wiąże się tylko z wirusem brodawczaka ludzkiego. Wraz z terminowym szczepieniem ryzyko onkogenezy zmniejsza się.
2. Rak rośliny -komórka otworu anal. Taka komplikacja może wystąpić u mężczyzn i kobiet. Wczesne objawy raka odbytu obejmują krwawienie i swędzenie skóry.
3. Naruszenie moczu z powodu niedrożności cewki moczowej przez kłykcie.
4. Złośliwe odrodzenie brodawek w gardle i jamie ustnej.

Rak szyjki macicy jest jedną z najczęstszych przyczyn śmierci kobiet. Ponieważ choroba ta jest związana z inwazją wirusową, konieczne są regularne badania u ginekologa. Nowoczesne szczepionki chronią kobiety przed najbardziej onkogennymi typami HPV.

Diagnostyka

Gynekolodzy, urologowie, weneologowie i dermatolodzy zajmują się badaniem przez Condil. Podczas pierwszego spotkania lekarz zapyta pacjenta o skargi, zbierze dane anamnestyczne i przeprowadzi kontrolę formacji skóry. Zazwyczaj objawy HPV można łatwo zidentyfikować, jednak inne choroby należy wykluczyć. W tym celu specjalista przepisuje badania instrumentalne i laboratoryjne.

Niezbędne metody diagnostyczne:

1. Badanie instrumentalne pochwy i szyjki macicy (kolposkopia). Takie badanie jest koniecznie przeprowadzane w celu badania raka szyjki macicy. Podczas badania lekarz może wykryć wiele brodawczaków i obszarów dysplazji nabłonkowej.
2. Biopsja - uzyskiwanie materiału tkankowego w obszarze zmian skóry lub śluzu. Badanie cytologiczne próbki pozwala zidentyfikować złośliwe komórki.
3. Reakcja łańcuchowa polimerazy - wykrywanie cząstek wirusa HPV w ciele. Przeprowadzenie tego testu daje lekarzowi możliwość określenia szczepu patogenu i obciążenia wirusowego.
4. Test DiGene to bardzo precyzyjne wykrywanie DNA szczepów onkogennych wirusa brodawczaka ludzkiego. Badanie jest wykorzystywane jako wiarygodne badanie przesiewowe.

Oprócz tych badań lekarz zaleci pacjentowi przeprowadzenie testów na inne choroby zakaźne, w tym HIV i kiły.

Leczenie narkotyków

Rozwinięte preparaty przeciwko zakażeniu HPV mogą jedynie wyeliminować objawy choroby i zapobiec wadom rozwoju tkanek. Całkowita eliminacja wirusa za pomocą terapii lekowej jest niemożliwa. Środki doustne i miejscowe są przepisywane w przypadku wysokiego ryzyka onkogenezy, niedoboru odporności i innych niekorzystnych warunków. Jeśli wirus nie objawia się zmianami zewnętrznymi, ogólnie ogólnymi środkami zapobiegawczymi.

Możliwe spotkania

1. Kwas salicylowy do usuwania brodawek. Nie jest używany do przetwarzania skóry twarzy i genitaliów.
2. Kremy i maści zawierające środki immunomodulacyjne.
3. Podofilo - maść z efektem cytostatycznym. Zastosowanie leku na dotkniętą skórę prowadzi do zniszczenia pierwiastków patogennych.
4. Kwas trichlooroksyczny do chemicznej kauteryzacji brodawek ogólnych i narządów płciowych. Może to spowodować sekcję lokalną.

Wymienione leki powinny być stosowane tylko pod kontrolą medyczną. Po usunięciu brodawek zakażenie HPV może się ponownie objawiać, a nawet rozprzestrzeniać się na inne obszary.

Leczenie chirurgiczne

Lekarz może zaoferować pacjentowi chirurgiczne i minimalnie inwazyjne metody usuwania brodawek. Zazwyczaj takie metody nie powodują powikłań, ale w pierwszych dniach po interwencji może wystąpić krwawienie tkanek.

Rodzaje interwencji:

1. Zwykłe wycięcie chirurgiczne;
2. zamrażanie ciekłym azotem, a następnie zniszczeniem dotkniętych tkanek;
3. Koagulacja elektryczna;
4. usunięcie brodawczaków z laserem.;
5. Za pomocą „noża” fali radiowej.

Wszystkie procedury są przeprowadzane w znieczuleniu miejscowym. Specjalista wybierze najbezpieczniejszą metodę leczenia kłykcie.

Prognoza

Przebieg zakażenia brodawczaka zależy od stanu immunologicznego pacjenta i określonego szczepu wirusa. Około 30% populacji ma spontaniczną eliminację patogenu spowodowaną aktywną odpornością. Objawowo choroba często objawia się u kobiet w ciąży, dzieci, osób starszych i pacjentów z niedoborem odporności.

Zakażenie HPV charakteryzuje się powtarzającym się kursem. Utworzone brodawczaki mogą stopniowo znikać lub rozprzestrzeniać się na sąsiednią skórę. Szczepy onkogenne wirusa najczęściej wpływają na błonę śluzową szyjki macicy, a powstały dysplazja nabłonka zwiększa wpływ czynników ryzyka złośliwej zwyrodnienia tkanki, takich jak palenie i stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych. Guz może powstać 10-20 lat po inwazji wirusa do ciała.

Zapobieganie

Najbardziej niezawodną metodą zapobiegania jest wczesna szczepienia. Szczepionka Gardasil, zawierająca białka wirusowe i elementy pomocnicze, jest skuteczna przeciwko typom HPV 6, 11, 16 i 18. Jeśli szczepienie odbywa się we wczesnym wieku do pierwszego kontaktu seksualnego, ryzyko późniejszego rozwoju raka szyjki macicy u kobiety nie przekracza 1%.

Dodatkowa profilaktyka:

1. użycie prezerwatyw;
2. stosunek seksualny tylko z zaufanymi partnerami;
3. Dokładna higiena osobista;
4. Badanie ginekologiczne przynajmniej raz w roku.